Begin december organiseerden Flever en Provincie Flevoland vanuit het Meldpunt Flevoland helpt Oekraïne een bijeenkomst voor Oekraïense vluchtelingen. Om met elkaar in gesprek te gaan over hoe het met hen gaat in Flevoland, maar ook om te inventariseren wat zij op dit moment nodig hebben. Naast een aantal Oekraïense vluchtelingen waren ook enkele sociaal werkers uit Flevoland aanwezig. Zij werken dagelijks met Oekraïense vluchtelingen op de opvanglocaties en deelden hun ervaringen.
Dankbaar
De aanwezigen hadden ieder hun eigen verhaal vanuit een ander perspectief. De een woont al wat langer in Flevoland dan de ander, maar het gevoel van dankbaarheid overheerst. Dankbaar voor alle hulp, het gevoel dat ze zichzelf en hun kinderen in veiligheid hebben kunnen brengen overheerst. Zoals één van de aanwezigen zei: ”het is fantastisch dat er niet alleen onderdak wordt geregeld, maar ook allerlei activiteiten. De georganiseerde activiteiten zijn een goede afleiding voor het verdriet, voor de volwassenen, maar zeker ook voor de kinderen”. Ze voelen zich soms schuldig richting het thuisland en weten niet goed wanneer en of ze weer teruggaan. Sommigen hebben alles achtergelaten, anderen hebben nog familie in Oekraïne waar ze zich zorgen om maken.
Onzekerheid
Onduidelijk is hoelang de oorlog duurt. Dat weet niemand. Hierdoor blijft het wonen in Flevoland voor de vluchtelingen ook een onzekere factor. Want, gaan ze zich settelen of gaan ze binnenkort weer weg? Bij deze fase komen er allerlei vragen naar boven. Want, als je weet dat je ergens langer blijft, dan is er meer behoefte en noodzaak om je omgeving te leren kennen. En datzelfde geldt dan voor het opbouwen van een (sociaal) leven en het leren van de Nederlandse taal.
Voor de één is het lastiger te accepteren dan de ander dat je hier geen invloed op hebt. ‘Je kunt het beste denken dat dit nu je leven is, hier in Flevoland, en er wat van maken,’ werd gezegd.
Behoeften
Op dit moment is de behoefte aan werk groot. De vluchtelingen willen zich nuttig maken en geld verdienen om zich zelfstandig te kunnen redden. Sommigen hebben werk gevonden, anderen helaas nog niet. De taal blijkt hierin een probleem te zijn, dus daar zouden ze meer ondersteuning in willen krijgen. Op sommige opvanglocaties is er taalles.
Ook zijn er individuele behoeften, zoals behoefte aan traumahulp, andere zorg en opvoedondersteuning. Voor bijna iedere vluchteling geldt dat de oorlog een grote impact op het psychisch welbevinden heeft. Specifieke aandacht hiervoor, bijvoorbeeld door het onder begeleiding in beeld brengen van het eigen verhaal, is sterk gewenst. Om met deze klachten de reguliere zorg richting de huisarts te vinden is vaak, al is het vanwege de taal, lastig. De moeders maken zich bovendien wat zorgen om hun kinderen, qua dagbesteding, uitdaging en passend onderwijs.
Persoonlijke aandacht
Belangrijk punt is ook de emotionele en sociale aandacht. Echt kijken en luisteren naar elkaar wordt erg gewaardeerd, maar is tegelijkertijd ook wat onderbelicht. Het past ook bij deze fase, waarin de behoefte verandert van primaire opvang naar het inrichten van het leven en tevens de verwerking van wat er is gebeurd. Het is belangrijk dat we hier als samenleving oog voor hebben. Zoals één van de deelnemers zei: “Ik wil niet overleven, maar léven!”. Met de juiste aandacht en ondersteuning, deels ook vanuit het Meldpunt Flevoland helpt Oekraïne helpen we de vluchtelingen op weg.
Het Meldpunt Flevoland helpt Oekraïne blijft zich inzetten. Iedereen die iets wil doen voor Oekraïense vluchtelingen in Flevoland of in de regio Oekraïne, kan bij het Meldpunt terecht.