Vanaf de inpoldering is geluid in Flevoland niet meer weg te denken. Bij de opzet van Flevoland is gekozen voor scheiding van functies; hier bedrijvigheid, daar natuur en ergens anders woningen. Het zijn tegenwoordig juist het verkeer op de wegen tussen deze gebieden die de aanwezige stilte in het landelijk gebied bedreigt. De gemiddelde geluidbelasting is in het landelijk gebied in Flevoland niet zo hoog als elders in Nederland. Flevoland wil zich blijven onderscheiden met de kwaliteiten rust, ruimte en groen. Daarom wil provincie Flevoland de stilte in de drie aangewezen stiltegebieden behouden.
Stiltegebieden in Flevoland
De aangewezen stiltegebieden zijn het Kuinderbos, het Roggebotzand, en de ”Stille kern” van het Horsterwold. De ligging van de stiltegebieden staat op onderstaande kaarten.
Is de kaart niet goed zichtbaar? Open de kaart in een groter scherm. Alle stiltegebieden in Nederland zijn te vinden op watlasleefomgeving.nl.
Behouden van de stilte
Regels voor de bescherming van de stilte staan in Hoofdstuk 9 van de Omgevingsverordening provincie Flevoland. De regels bestaan uit een zorgplicht, gedragsvoorschriften inclusief verbodsbepalingen en een richtwaarde voor de maximale geluidbelasting. De bescherming van de stilte is gericht op het behoud van de stilte voor de lange termijn. De regels gelden niet voor geluiden van bijvoorbeeld wandelaars of fietsers. Ook voor noodzakelijke werkzaamheden voor het beheer van de gebieden gelden de regels niet. Voor incidentele activiteiten in de stiltegebieden, zoals een omroepinstallatie bij de hardloopwedstrijd, kan een ontheffing worden aangevraagd.
Omgevingswet
De Flevolandse stiltegebieden bestaan sinds 1994. Het behoud van de stilte blijft noodzakelijk ook in de Omgevingswet. Voor het behoud van de stilte zijn rond de stiltegebieden aandachtsgebieden vastgesteld met een breedte van 1.500 meter. Bij ruimtelijke ontwikkelingen in deze aandachtsgebieden moeten rekening worden gehouden met het behoud van de stilte.