Door het steeds veranderende klimaat is in de bodem van Flevoland een stapel van afgedekte landschappen ontstaan. Daarin ligt een archeologisch archief vanaf circa 250.000 jaar geleden besloten. Die archeologische resten zijn vaak nog spelden in een hooiberg. Ze kunnen diep begraven liggen en er is nog onvoldoende kennis waar resten te verwachten zijn.
Data
Tegelijkertijd wordt informatie over de ondergrond van Flevoland die wel beschikbaar is nog onvoldoende benut. Datasets die zijn verzameld op verschillende schaalniveaus en met variërende onderzoeksvragen zijn lastig te combineren. Daarom zou het goed zijn alle beschikbare data bijeen te brengen en te standaardiseren. Nieuw bodemonderzoek zou hierop aan moeten sluiten. Het Almeerse systeem kan als voorbeeld dienen.
Paleogeografische kaarten
Met de beschikbare data kunnen vervolgens bestaande paleogeografische kaarten (vanaf het begin van het Holoceen) verbeterd worden. Ook kan een nieuwe kaart voor het tijdvenster 'Laat Pleistoceen' gemaakt worden. Deze kaarten geven inzicht in het ontstaan van en de variatie in het landschap. Wanneer ook archeologische vondsten aan de verschillende bodemlagen gekoppeld worden, kunnen patronen in het gebruik van de diverse landschappen worden herkend. Daarmee kan een betrouwbaarder archeologisch verwachtingsmodel worden opgesteld. Idealiter zijn de kaarten dynamisch: data uit toekomstige bodemonderzoeken is eenvoudig toe te voegen om de kaarten te verfijnen. Ook de afgeleide verwachtingsmodellen worden doorlopend bijgewerkt.